door Marie-Rose
•
11 mei 2022
Hé… hier lees je misschien iets nieuws! Dus als je strijd hebt met je zoon of dochter over: “Ruim je kamer eens op”, en : “Nee, je mag geen snoep voor het eten”, gaat dat over jezelf? Welnee… kinderen proberen dingen uit en dat is heel normaal. Hoe vaak probeerden we vroeger de afwas te ontlopen? En iets aan je vader te vragen, terwijl je moeder het net verboden had? Hoe vaak probeerde je niet aan je bedtijd te ontkomen? Heel gezond gedrag, zou ik zeggen. De strijd waar het hier over gaat, gaat een laagje dieper. Die gaat over de problemen met jouw kind, een situatie waardoor jij je ondertussen behoorlijk verdrietig, radeloos of moedeloos voelt. En een kamer opruimen kan wel een probleem voor je zijn, maar wat je hierin raakt is onderdeel van iets groters. Bijvoorbeeld dat je het gevoel hebt, dat je kind over het algemeen niet kan ordenen, dat je vaak honderd keer iets moet zeggen en het gewoon niet doet. Of dat je zoon of dochter het eigenlijk zelf niet voor elkaar krijgt. In mijn werk als Kindertolk® vertaal ik de letterlijke woorden van ouders. Als ik in een intakegesprek aan ouders vraag om woorden te geven aan de strijd met hun kind, dan noemen ze zichzelf nogal eens MACHTELOOS. Ik hoor dan bijvoorbeeld: “Het put me uit.” “Ik weet het echt niet meer.” “Mijn geduld is op.” “Ik heb last van een schuldgevoel.” “Ik krijg er geen contact mee.” Ook vraag ik woorden te geven aan hun zoon of dochter. Als je met jouw kind strijdt, als het gedrag jou zo raakt, wie is je kind dan? Hoe gedraagt hij of zij zich dan? De typering die dan nogal eens genoemd wordt, zowel bij kleine als bij grote kinderen is: Mijn zoon of dochter is BOOS, GEFRUSTREERD OF DWARS. Ik geef een voorbeeld van een paar zinnen uit een intakegesprek: “Mijn zoon is gefrustreerd en boos.” “Hij vindt momenteel geen aansluiting.” “Hij voelt zich niet begrepen.” “Reageert soms heel gevoelig en aanvallend.“ “Hij heeft last van nachtmerries.” De MACHTELOZE moeder strijdt met een BOOS en GEFRUSTREERD kind. Ik zoek het verhaal achter deze woorden door ze letterlijk te vertalen naar het proces IN de ouder. Moeder voert namelijk een strijd IN zichzelf: De moeder zelf voelt zich machteloos en strijdt tegen een boos, gefrustreerd gevoel, tegen een gevoel dat ook in haar zelf zit. De tekst die over haar zoon gaat, geef ik vertaald terug in de terugkoppelingsbijeenkomst. In dat gesprek gaat de tekst over de strijd die moeder in haarzelf voert. Dat gaat zo: “Diep van binnen ben ik gefrustreerd en boos. Ik vind momenteel geen aansluiting. Ik voel me niet begrepen. Ik kan soms heel gevoelig en aanvallend reageren. En onbewust leeft er nog een nachtmerrie in mij.” Of ik kan dezelfde woorden ook vertalen naar vroeger: “Diep van binnen was ik gefrustreerd en boos. Ik vond geen aansluiting. Ik voelde me niet begrepen. Ik reageerde daardoor soms heel gevoelig en aanvallend.” En ik vraag: wat is nog de nachtmerrie in deze ouder? Wat houdt haar nog wakker? Dan ben ik benieuwd welke vertaling de ouder het meest raakt. Die over nu, of die over vroeger. Ik weet inmiddels dat beide vertalingen kloppen. Maar welke komt het meest binnen? Welke herinneringen komen naar boven? Welke strijd voerde deze moeder als kind? Dan komt bijvoorbeeld het verhaal hoe machteloos zij zich zelf voelde ten opzichte van HAAR boze, gefrustreerde moeder. Haar moeder die zich ook niet gezien voelde. Of die graag had willen studeren, maar voor een groot gezin moest zorgen. Of die terugkerende figuurlijke nachtmerries heeft over een overleden kind, die dus een overleden broer van moeder is, waar niet meer over werd gesproken. Jouw tijdens het intakegesprek vertaalde letterlijke woorden over jouw kind, kan je dus ook verstaan als de vervangende woorden over jezelf en vaak zelfs ook nog over je vader of moeder. Dus de strijd met je kind, vertaal ik naar de strijd in jezelf en deze strijd kan je herleiden naar de strijd die jij ooit zelf hebt gevoerd. Je kind laat je zien, spiegelt aan jou, dat deze strijd opgelost mag worden. Als je dit als een kans ziet, is het een groot cadeau. Voor jouw kind, voor jou zelf, voor je hele gezin en zelfs voor je ouders. Van welk onderwerp zou jij voorbeelden willen horen? Laat het me weten! In een kennismakingsbijeenkomst neem ik de tijd om in te gaan over op jouw specifieke situatie. Op mijn site lees je de inhoud van deze bijeenkomst. Heb je nu het gevoel: Dus het ligt aan mij? Lees dan mijn vorige blog eens met deze titel.